Ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου έχει προκαλέσει τον μεγαλύτερο σάλο σχετικά με τη δράση για το κλίμα

20η Φεβρουαρίου 2017

 

Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα, που έγινε στη Γαλλία, κατά την οποία ο κόσμος συνεργάστηκε και υπέγραψε τη συμφωνία του Παρισιού. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή παγκόσμια κλιματική συμφωνία για μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Κατά τις διαπραγματεύσεις, τα Νησιά Μάρσαλ, παρά το μικρό τους μέγεθος (181 τετραγωνικά χιλιόμετρα), ανέλαβαν ηγετικό ρόλο. Εφόσον οι διαπραγματεύσεις συμφωνιών που δεσμεύουν όλο τον κόσμο απαιτούν σκληρή δουλειά, εμείς ήμασταν σε ετοιμότητα με μια παγωτένια παρέμβαση!

Ο υπουργός Εξωτερικών των Νησιών Μάρσαλ Τόνι ντε Μπρουμ ήταν ο πρώτος που απόλαυσε δικαιωματικά μια τονωτική μπάλα ‘Save Our Swirled’, μιας γεύσης που επινοήθηκε για να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση και τη συγκέντρωση χρημάτων για τη δράση για το κλίμα.

 

Στην πρώτη γραμμή της κλιματικής αλλαγής

Βλέπουμε όλο και πιο ξεκάθαρα ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι μια μακρινή απειλή. Συμβαίνει εδώ και τώρα, ενώ μέρη όπως τα Νησιά Μάρσαλ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης.

 

Άδικη μεταχείριση

Αυτό το νησιωτικό κρατίδιο που βρίσκεται σε χαμηλό υψόμετρο έχει υποφέρει πολύ. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ ως πεδίο δοκιμών για πυρηνικά όπλα, ενώ η βόμβα που έπεσε στο Μπικίνι Ατόλ, το 1954, ήταν τόσο ισχυρή που αφάνισε τρία ολόκληρα νησιά. Σαν να μην έφτανε το ραδιενεργό νέφος, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής απειλεί πλέον να πνίξει ολόκληρη τη χώρα και μάλιστα παρά την ελάχιστη συμβολή της στις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Εδώ πρέπει να προστεθεί ότι τα επίπεδα φτώχειας της είναι τα υψηλότερα του Ειρηνικού· τραγική ειρωνεία αν αναλογιστούμε ότι επί χρόνια βρισκόταν υπό τη διοίκηση των ΗΠΑ και χρησιμοποιούσε αμερικανικό δολάριο. Αν αυτό δεν είναι άδικο, τότε τι είναι;

 

 

Μαζική εκκένωση

Καθώς η ακτογραμμή των Νησιών Μάρσαλ εξαφανίζεται με σταθερό ρυθμό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Το 2014, ένα κύμα 5 μέτρων πλημμύρισε τη χώρα, δημιουργώντας κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ενεργοποιώντας μηχανισμούς άμεσης εκκένωσης περιοχών. Σήμερα ζουν στις ΗΠΑ περίπου 20.000 Μαρσαλοί, δηλαδή το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της χώρας.

Αυτό αποτελεί, ίσως, το μοναδικό θετικό της δυσάρεστης σύνδεσης της χώρας με τις ΗΠΑ. Αυτήν τη στιγμή, μια συμφωνία ελεύθερης σύνδεσης προβλέπει ότι οι πολίτες των Νησιών Μάρσαλ μπορούν να ζουν και να εργάζονται στις ΗΠΑ χωρίς βίζα. Η συμφωνία αυτή, όμως, λήγει το 2023 και δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι θα ανανεωθεί.

Πολλοί κάτοικοι φοβούνται ότι θα χάσουν αυτό το δικαίωμα και θα καταδικαστούν να μείνουν εκεί· πράγμα που τους ωθεί να τα μαζέψουν και να φύγουν όσο ακόμη μπορούν. Κι αυτό, μόνο αν μπορέσουν να αποχωριστούν το σπίτι, τους φίλους και τον τρόπο ζωής τους. 

 

 

Βουλιάζουν...

Όσοι παραμένουν στη χώρα έρχονται αντιμέτωποι με τις ισοπεδωτικές παλίρροιες και την αυξανόμενη ανεργία, καθώς η οικονομία συνεχίζει να μαραίνεται. Κάνουν ό,τι μπορούν για να ενισχύσουν τα σπίτια τους ενάντια στην ορμή της θάλασσας, χτίζοντας πρόχειρους τοίχους από πέτρες που θα κρατήσουν μόνο μέχρι να τους ρίξει κάτω το επόμενο παλιρροιακό κύμα. Πολλοί έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και έχουν μεταφερθεί στην ενδοχώρα, αλλά το μόνο που έχουν κερδίσει είναι, στην καλύτερη περίπτωση, λίγος παραπάνω χρόνος.

Ένας κάτοικος συνόψισε τέλεια την κατάσταση σε ένα σπαρακτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από την εφημερίδα The Guardian. “Τι θα γίνει όταν η επόμενη άνοδος της στάθμης της θάλασσας έρθει και αφανίσει όλες τις καλλιέργειες και όλα τα πράγματα από τα σπίτια του κόσμου; Θα βουλιάξουμε. Το νερό θα συνεχίσει να έρχεται και εμείς δεν θα έχουμε πού αλλού να πάμε. Δεν θα έχουμε χώρο.”

 

1,5 °C για να μείνουμε ζωντανοί!

Δεν είναι μόνο τα απομακρυσμένα και σε χαμηλό υψόμετρο νησιά που υφίστανται την κλιματική αλλαγή. Αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα νησιά Μάρσαλ, Παλάου, Φίτζι κ.ά. σήμερα, θα συμβεί σύντομα και σε άλλα μέρη. Μεγάλα αστικά κέντρα όπως το Μουμπάι, η Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι βρίσκονται σε κίνδυνο, δεδομένου ότι μεγάλες περιοχές τους βρίσκονται ελάχιστα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Αυτό σημαίνει ότι θα επηρεαστούν άμεσα δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι.

Αν θέλουμε να αποτρέψουμε την επικείμενη καταστροφή και να κρατήσουμε πολλά μέρη όπως τα Νησιά Μάρσαλ πάνω από το νερό, πρέπει να εμμείνουμε στον μακροπρόθεσμο στόχο μας και να μην επιτρέψουμε η θερμοκρασία του πλανήτη να αυξηθεί περισσότερο από 1,5 °C. Γι' αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να πιέζουμε τους ηγέτες του κόσμου να εφαρμόσουν γρήγορα τη συμφωνία του Παρισιού. Ας συνεργαστούμε για να στείλουμε το μήνυμα με δυνατή και καθαρή φωνή!